One shot #5: Święta u Jennifer Ashidy!

   Gdyby ktoś mi powiedział, że zacznę świąteczny czas od ciosu jemiołą w oko, to bym stwierdziła, że pośpieszył się z piciem.

   Jednak taka była obecna sytuacja w moim mieszkaniu.

   Izumi w swojej ukochanej czapce mikołaja wychylił głowę zza drzwi, patrząc z mieszaniną politowania i rozbawienia, jak strzepuję jemiołę z włosów i zaczynam się drzeć na Tategamiego, który zaczął warczeć jak jakiś kundel. A nie przepraszam, on nim jest.

– To już północ, że zaczynasz gadać ludzkim głosem? – wycedziłam, po czym obróciłam się na pięcie i pochyliłam się nad pudłem z bombkami. Tsa, niby Wigilia, ale drzewko nawet nie ubrane, no bo po co? Ja nigdy się nie śpieszę.

   Oprócz narwańca w moim mieszkaniu zgromadziło się całe Wild Fang oraz moja grupa przyjaciół. Chciałam iść na imprezę do Piekła, ale Izumi uparł się jak osioł, bo koniecznie musi zobaczyć, jak wyglądają święta u ludzi. No i proszę! Tylko dziś wigilia u Jennifer Ashidy!

   W łazience rozległ się trzask i triumfalny okrzyk. Po chwili na korytarz wypadł Benkei z łbem karpa w jednej dłoni i jego resztą w drugiej.

– Daj to Alice. – powiedziała Harumi, przechodząc koło niego z stosem talerzy. Za nią podążała Yuka ze sztućcami i białym obrusem. Chłopak cholernie z siebie dumny zrobił tak, jak powiedziała.

   Pełna najgorszych przeczuć zajrzałam do łazienki, spodziewając się zastać tam ślady topora na ścianach, plam krwi lub bałaganu. Na szczęście oprócz stłuczonego flakonika perfum (pewnie Yuki) było czysto. Nie zawracałam sobie głowy sprzątaniem, tylko złapałam za złoty łańcuch i owinęłam go wokół choinki. Odsunęłam się i zmierzyłam wzrokiem moje dzieło. Drzewko mieniło się czerwono –złotymi ozdobami. Muszę przyznać, że akurat ta czynność przypadła mi do gustu.

Lekko się uśmiechnęłam i wpadłam do salonu ogarnąć, jak idzie reszcie.

   Nil właśnie przybijał jemiołę, a Izumi z połową piernika w buzi, patrzył na to z chytrym wyrazem twarzy. Tymczasem Demure rozwieszał girlandy na karniszu. Przykucnęłam przy dziecku tęczy.

– Ja już wiem, o czym ty myślisz. – mruknęłam, zabierając mu resztkę piernika i wrzucając ją do ust.
– Ha! – Wycelował we mnie palcem. – Przyznałaś się!

– Dobrze się czujesz? – spytałam, szczerze w to wątpiąc.

– Nie zmieniaj tematu, kochana! Myślisz o naszym celu i dlatego od razu masz wrażenie, że o nim mówię, nie? – Przyciszył głos. – Spokojnie, postaram się byście mieli jakieś dyskretne i zaciszne miejsce. – Poruszył znacząco brwiami.

– Powinnam ci kupić pod choinkę miejsce w domu bez klamek. – stwierdziłam, targając go za nos. – Bo widzę, że ci się pogarsza.

– Zobaczymy, co będzie za niedługo. – burknął oburzony, po czym nagle rozpromienił się. – Kyoya, możesz tu podejść! – Zamachał do Tategamiego, susząc zęby.

Machnęłam na niego ręką i już chciałam wstać, gdy mnie podciął. Podskoczyłam i wylądowałam na dywanie, patrząc z politowaniem na Izumiego, który wydął policzki. Według tego geniusza miałam chyba polecieć na narwańca, ale sorry nie mam problemów z błędnikiem.

- Kyoya, pomożesz Jenn przybić wieniec do drzwi? – Ruda menda wcisnęła mi wieniec, a Tategamiemu młotek i gwódź.

- Taa. – mruknął Tategami.

Izumi puścił mi oczko, gdy odeszliśmy. Ledwo wyszliśmy na klatkę schodową, a ja założyłam Yoyo wieniec na łeb.

- Przydaj się na coś i sam to przybij. – powiedziałam. – Chyba potrafisz?

- Nie rządź się tak, Ashida, bo nie będę taki miły. – pogroził mi młotkiem i zaczął przybijać gwódź.

Prychnęłam i skrzyżowałam ręce na piersi.

- To, że znasz pojęcie „miły” jest jakimś świątecznym cudem. – zaśmiałam się.

Uderzył jedną ręką (tą z młotkiem) w ścianę koło mojej głowy.

- Cud to by był, gdybyś chociaż raz przestała docinać innym. – powiedział cicho.

- Nie mów mi teraz, że cię to rani.  – powiedziałam, przekrzywiając głowę jak kot.

- Kuźwa, Jennifer, przestań doszukiwać się drugiego dna w moich wypowiedziach. – westchnął, zabierając rękę i wracając do przybijania wieńca.

- Wohoho, jeszcze zacząłeś mnie nazywać po imieniu. Noc cudów po prostu. – mruknęłam.

- Jeszcze świnie zaczną latać. – zachichotała Artemis.

Czemu czuję, że tak się serio stanie?

- Dobra, uwaga, idę, więc postaraj się nie trzasnąć tym młotkiem, ok? – Spojrzał na mnie ja na idiotkę. Wśliznęłam się do mieszkania, wpadając na Izumiego i Yukę, którzy trzymali szklanki przy drzwiach.

Żyję z debilami...

- Cofam wszystko, co powiedziałam. – westchnęłam. – Prawdziwym cudem było by, gdybyście przestali nas shipować.

- Jenya życiem! – krzyknęła Yuka.

- Jeszcze będę waszym świadkiem! – dodał Izumi.

Uniosłam ręce do góry i poszłam do jedynej normalnej osoby w tym mieszkaniu, nie licząc reszty Wild Fang.

- Jak idzie gotowanie? – spytałam, wpadając do kuchni, gdzie Alice właśnie układała pierogi na półmiskach.

- Za jakieś – Zerknęła na zegar. – 15 minut wszystko będzie.

- To dobrze. – odparłam, słysząc jak burczy mi w brzuchu.

***

- LAAAAAAAAAST CHRISTMAS I GIVE YOU MY HEART! – ryknęło z głośnika, który Izumi postawił na stole.

Włożyłam kolejną cząstkę mandarynki do buzi, wodząc oczami dookoła. Żarcie było na cały legion wojsk, a wszystko, dosłowanie WSZYSTKO zniknęło. Benkei działa jak odkurzacz z napędem atomowym.

Święta nie są takie złe, pomyślałam, patrząc na spokojnego Nila, który rozmawiał z Patrickiem, Izumiego parodiującego piosenkę „Last Christmas” i resztę.

Westchnęłam i zapatrzyłam się na gwiazdy wesoło błyskające na atramentowym niebie. Brakuje mi tu tylko Michaela. Przymknęłam oczy.

- Myślę, że on obserwuje cię z góry, Jenny. – usłyszałam spokojny głos Artemis.

Jako jedna z gwiazd, hm?

Ja: Tsaa, i to był cały shot...Nie bijcie, moja wena coś nie lubi tego bloga ;-;

Jenny: Na początku miało być bez shota, ale Angel coś wzięło, wyskrobała to, a potem...wena strzeliła focha xD

Ja: A jutro nie będzie kiedy tego dokończyć, bo trzeba ogarnąć bajzel w pokoju, potem  lecieć do babci, potem jakieś ciuchy wybrać, a potem znó do babci by wigilię szykować

Kyoya: Bo po co dziś?

Ja; Dziś to ja odpoczywam -.-

Kyoya; Bo się męczysz jak ten górnik.

Ja: Zgiń, przepadnij, dostań raka! >.<

Jenny: Wracając, chcieliśmy życzyć wam Wesołych Świąt!

Kyoya: Pysznego jedzenia

Nil: Najlepszych prezentów

Demure: Świetnego i szampańskiego sylwestra

Jenny: Słodyczy!

Izumi: Duuuużo radości ^^

Harumi: Żebyście wypoczęli

Alice: I spełnienia marzeń :D

Jenny: Oraz żeby 2017 był jeszcze lepszy od 2016 ^^

Ekipa: Wszystkiego najlepszego!