Kiedy Angel pragnie zostać reżyserem

Za górami, za lasami, za wieloma rzekami i głośnymi ulicami mieszkała sobie pewna dziewczyna. Angel się zwała. Pewnego dnia po obejrzeniu pewnego youtubera dostała głupawki i postanowiła się przewietrzyć. Jednak słoneczko zbyt mocno przygrzało jej w czerep. Wtedy w jej chorej główce zrodził się plan. A jaki to? Zaraz się przekonacie....(nie wiem dokładnie jak było w książce, one shot powstał tylko w oparciu o nią)

 ~~~~~~~~~~~~~~

– Cięcie, idioci! – wrzasnęła Autorka, waląc grubą linijką w blat. – Jenny rusz cztery litery, do cholery i zejdź ze sceny!

– Sama mi kazałaś tu wejść! – oburzyła się dziewczyna, ale widząc minę Angel szybko zwiała za kulisy.

– To powtarzamy! Alice pamiętaj gonisz za królikiem i wpadasz do zapadni! – powtórzyła Angel.

Alice poprawiła czarną kokardę wpiętą we włosy i scenariusz ruszył z kopyta.

– Biały króliku, proszę zaczekać! – pisnęła i popędziła za Yuu, który zaczął chichotać pod nosem i uciekać, machając mosiężnym zegarkiem.

   Jednak młody potknął się o Izumiego, który najspokojniej w świecie poprawiał swój strój Szalonego Kapelusznika, i popchnął jedno z drzew.

 – LECI! – wrzasnął Tsubasa, uskakując przed rusztowaniem.

   BUM! JEB! JEBUT! TRACH!

   Autorka uderzyła się otwartą dłonią w czoło, załamując się kompletnie.

– Ja nie śpię, nie śpię! – oświadczył Benkei, przecierając oczy i wychodząc zza sceny.

– Benkeeei. – wycedziła Angel, wstając z swojego siedzenia.

   Fan Kyoyi i hamburgerów widząc rozwaloną scenę i morderczą aurę Autorki, wykonał obrót na pięcie i z szybkością rozwścieczonego byka popędził ku wyjściu. Autorka cisnęła za nim drewnianą linijką, ale ze swoją ślepotą i kompletnym brakiem celu trafiła w Masamune.
– Za co? – wrzasnął właściciel Unicorna, pocierając guza.

– Za całokształt. – mruknęła Autorka i wróciła na miejsce. – Ekipa, żyjecie?

   Izumi założył kapelusz i uśmiechnął się rozbrajająco.

– To kiedy wchodzę? – spytał radośnie, rozglądając się po osłupiałych twarzach pozostałych.

– Izu... – zaczęła Autorka. – Powiedz mi ty dwie rzeczy.

– Tak?

– Coś ty robił na tej scenie?

– Czekałam na moje wielkie wejście!

– Dooobrze. Powiedz teraz, co widzisz wokół siebie.

– Hmmm. – Dziecko szczęścia rozejrzało się dookoła. – Scenę nam ukradli! – wydarł się. – Policja! Policja! – Przeskoczył przez gruzy i podążył do wyjścia. – Moment! – zatrzymał się. -  Zapomniałem, że oni raczej nas nie lubią! – wyznał, drapiąc się po głowie

   Angel nie wytrzymała i zaczęła się śmiać. W tym czasie Alice wygrzebała się spod dekoracji i wyciągnęła Yuu.

– Drużyna Sprzątająca: cztery miotły! – Autorka klasnęła w dłonie.

   Hikaru, Patrick, Kaito i Ryo w szarych uniformach i niebieskich czapkach z daszkiem bez ociągania polecieli sprzątać. Po kilku chwilach scena była jak nowa.

– A nie mogłaś jej naprawić swoją mocą Autorki? – szepnęła Jenny, ubierając kocie uszy.

– Wolałam patrzeć, jak się męczą.

– Oj Angel, Angel – westchnęła Jenny, kręcąc głową.

– Przyzwyczaicie się. Poza tym to miła odmiana, gdy nie ja sprzątam mój pokój.

– Od kiedy twój pokój jest rozmiaru teatru? – Szatynka uniosła brew.

– Powiększyłam go na potrzeby przedstawienia, nie czepiać się! – Autorka wcisnęła na swoje brązowe kłaki czapkę admiralską i zawołała. – Mamy tydzień, a jesteśmy w lesie! Raz dwa!

   Pod końcówkę dnia, mając już czerwone czoło od ciągłego strzelania facepalm’ów, Angel zajrzała do notatnika, nad czym trzeba jeszcze popracować...Cóż trochę tego było...trochę dużo...

Następny dzień był zawalony próbami. W końcu został tylko tydzień do premiery! (kolejność scen przypadkowa.)

Scena z Kapelusznikiem i  Marcowym Zającem cześć 1.

   Alice siadła przy stoliku.

– Więc jest pan Szalonym Kapelusznikiem? – spytała uprzejmie.

– Jestem wszystkim i niczym. Urodziło mnie szczęście i tęcza. Przynoszę zarówno radość jak i..

– Załamanie nerwowe! – Weszła mu w słowo Angel.

– Nie! Miał być smutek! – odparł Izumi.

– Kretyn! Tego nie było w scenariuszu! Od nowa!

– Nie mogę improwizować? Sama mówiłaś, że mogę!

– Izu ja doskonale wiem, że zacząłbyś te swoje filozoficzne gadki! A teraz morda w kubeł, siadaj i lecimy od nowa!

– No doobrze.

Scena z Kapelusznikiem i  Marcowym Zającem cześć 2.

– Więc jest pan Szalonym Kapelusznikiem? – spytała uprzejmie.

– Otóż to, Alice! – Ucieszył się Izumi i zamiótł obrus swoim kapeluszem ozdobionym kolorowymi rombami. – A teraz uwaga! Sztuczka! – Pomachał chwilę ręką nad kapeluszem po czym zanurzył w nim rękę i wyciągnął...wielką obrożę nabijaną ćwiekami. – Yyyy...tak miało być!

   Alice zamilkła, a Victor bez ceregieli wpadł na scenę i złapał obrożę, po czym podniósł ją w zwycięskim geście.

– Kochanie, znalazłem! – krzyknął w kierunku swojej żony.
– Brawo – odparła Kimiko, która charakteryzowała Harumi za kulisami.

– CO TO JEST?! – wydarła się Autorka, stukając palcem o podłokietnik

– Obroża Cerbera – powiedział spokojnie Victor.

– Co ona wyrabia w kapeluszu?

– Leży sobie.
   Autorce drgnęła brew, a ciemna aura zaczęła się zbierać wokół ciała.

– Zabierz się stąd, zanim się uruchomię, bo wtedy nawet tytuł władcy piekielnego ci nie pomoże!

   Victor pośpieszenie zniknął ze sceny, nie chcąc być ofiarą gniewu Angel. Autorka zauważyła, że Izu czołga się po podłodze.

– Czego szukasz, Izu? – spytała Alice.

– Mysz mi zwiała.

   Autorka oklapła i zakryła się scenariuszem.

Scena z kotem z Chesire

   Alice wędrując przez las, dostrzega na jednym z drzew kota. Ma on fioletowo – błękitne upierzenie i błyszczące zielone ślepia.

Alice: *ignorując swoją rolę* Wow.

Jenny: *uśmiecha się szeroko* Nie? *ubrana w fioletowo – błękitny strój, taki sam ogon, rękawiczki z pazurami, niebieskie kocie uszy.* Też mi się ten strój podoba i charakteryzacja

Ja: *wymowny kaszel*

Alice: To się wytnie.

Ja: -.-

Alice: Już zaczynamy.

Alice: *przystaje przy jednym z drzew* Przepraszam, pana!

Jenny:  Oj nie bądźmy tacy oficjalni *zwisa z gałęzi do góry nogami.* Jestem kotem z Chesire!

 Alice: No doobrze. Mógłbyś mi pomóc?

Jenny: *przekrzywia głowę i uśmiecha się szeroko* Wiesz, Alice, ja wiem zarówno wszystko jak i nic *przeciąga się i macha wesoło ogonem* Moja pomoc może być taka samo potrzebna jak i zbędna.

Izumi: *oburzony do granic możliwości, wpada na scenę* CZEMU ONA GADA PO FILOZOFICZNEMU A JA NIE MOGĘ?!

Autorka: Było tak pięknie! Izu jesteś rudym złem!

Izumi: NIE JESTEM RUDY!

Patrick: Jesteś i się z tym kurna pogódź.

Izumi: Morda.

Patrick: Prowokujesz mnie, rudzielcu?!

Autorka: *wykopuje ich za zewnątrz* Meg...podpal ich....

Powtórka sceny z kotem z Cheshire

Jenny: *ogon zaplątuje jej się o kostkę Alice i spada na dziewczynę w połowie sceny*

Izumi&Patrick: *wlatują przez sufit, waląc w siebie magią*

BUM! BUM! BUM!

Jenny: *ogon płonie jej fioletowym płomieniem* Haru zarzuć wodą!

Autorka: *aura samego diabła* Wy....

Izumi&Patrick: *przestają walczyć i z wytrzeszczonymi oczami patrzą na Angel*

Autorka: *wyciąga laptopa i zaczyna pisać* Izumi okazał się gejem i...

Izumi: Nieeee!

Patrick: Hehe frajer :D

Autorka: A Patrick stracił w wypadku swojego p...

Patrick: ;-;

Autorka: Albo mordy w kubeł i ładnie gracie, albo to opublikuje -.-

Izumi&Patrick: *kiwają gorliwie głowami*

Laptop: *podobno opętany, ale jeszcze tego nie stwierdzono* NALEŚNIKIIII?!

Autorka: W sumie...zjadłabym....Alice!!!!

Spotkanie z Gąsienicą

Alice: *podskakując, idzie leśną dróżką i ogląda rośliny oraz tajemnicze zwierzęta*

Nagle Victor i Kaito odsłaniają dwa krzaki. Ukazuje się kolorowy kapeluszu grzyba. Siedzi na nim Ryuga w stroju gąsienicy i wciąga dym z takiego urządzonka *Autorka za cholerę nie pamięta jak to się nazywało, a nie chce jej się szukać. Skleroza i lenistwo nie boli xD*

Jenny: Czekaj Angel *wyciąga telefon* fajka wodna.

Autorka: No to z fajki wodnej xD mała różnica.

Ryuga: *wypuszcza obłoczki w różnych kształtach*

Izumi: Snoop Dog się chowa :D

Ja&Jenny&Kyoya&Reszta: *wybuchają śmiechem na widok miny Ryugi*

Ryuga: Coś wam się nie podoba? -.-

Autorka: Niee co ty. Piękny..ekhem....makijaż xD

Ryuga: Tsubasa, rzuć lusterko.

Tsubasa: Nie wiem czy chcesz to widzieć.

Ryuga: Daj mi to cholerne lustro!

Tsubasa: *rzuca mu małe lusterko*

Ryuga: Co to kurwa jest?! *pokazuje na czułki i długi nochal*

Autorka: Umyj język, Ryuga.

Ryuga: Angel! *wyciąga kuczer i Drago*

Autorka: Nie wolno mordować Autorek! *unika kuli ognia od Drago* Spieprzaj do jaskini, jaszczurze głupi!

Scena z Królową Kier.

Na scenę wpada Kyoya w czerwono – czarnym królewskim stroju z bufiastymi rękawami. Na głowie ma za dużą złotą koronę, która spada mu na oczy.

Harumi: *dumnym chodem wyprzedza go i staje przed Alice*

Kimiko: *siada z ulga koło Autorki* Koniec ^^

Autorka: Stop! *zwraca się do Jenny i Izumiego* Skąd wy macie tą koroną i tą tiarę? *pokazuje na głowy Haru i Kyoyi*

Jenny: Ja załatwiałam dekoracje, mnie się nie pytaj.

Izumi: Ujmę to tak: gdyby ktoś się pytał to przedwczoraj byłem w domu i chorowałem, ok? A i nie zdziw się jak *urywa widząc trzy limuzyny na ulicy* Już ogarnęli.

FBI: *z buta wjeżdżam* Dzień dobry.

Autorka: *mamrocze pod nosem* Haha, fajny żarcik.

FBI: *macha wszystkim legitymacją przed nosem* Jesteśmy tu w sprawie kradzieży cennych zabytków z muzeum historii. Mianowicie poszukujemy tiary i koro-...

*Gaśnie światło*

Tajniak: Co jest ku-...

*słychać strzały i dźwięk uderzania ciało o podłoge*

Autorka: *świeci latarką* Co wy wyrabiacie? -.- *widzi Jenny i Harumi, sprawdzające czy tajniacy zeszli, czy też jeszcze dychają.*

H&J: *jednocześnie* to oni nie byli po mnie?!

Autorka: *kolejny facepalm* Zabierz ich ktoś...*pokazuje na tajniaków i idzie po herbatę*

Scena z królową Kier powtórka.

Harumi: *w czerwono – czarno – złotej bogato zdobionej sukni* Kim ty jesteś, dziewczynko? *wachluje się czarnym wachlarzem*

Alice: Jestem Alice ^^, a pani?

Harumi: *rzuca wachlarz na ziemię* Jak to?! Nie słyszałaś o mnie? O wielkiej królowej Kier!?

Kyoya: Moja droga, ona mi wygląda na dziewczynkę z/

Harumi: Oj cicho, mężu! Ty się na tym kompletnie nie znasz , ciągle tylko czytasz i rozmyślasz, nic pożytecznego!*przywołuje gestem sługów* Słuchaj Alice, jestem *mówi swoją rolę*

*widownia*

Jenny: *parska śmiechem* Narwaniec ma minę jakby brał ślub z Sierrą.

Ja: Wkurzył mnie, to teraz ma ^^

*kulisy*

Izumi: *cicho szepcze do Hikaru* No po prostu Kimiko, gdy się wkurwi.

Kimiko: *strzela go wachlarzem w łeb* Słyszałam -.-

Victor: Młody ma rację.

Kimiko: Słucham?

Victor: *ogarnia, że powiedział to na głos* Harumi ma umiejętności aktorskie, pewnie po matce.

Kimiko: Ja ci dam umiejętności aktorskie! *wyciąga drugi, większy wachlarz*

Victor: No mówię, że Haru gra ciebie gdy jesteś zła! Widać, nie?

Kimiko: *zastanawia się* W sumie...

Victor: A ja się przez całe życie męczyłem...

Kimko: I tak pogadamy w domu. Poważnie pogadamy.

Victor: Cerber! Idę sprawdzić co robi!

Jedna z końcowych scen

Harumi: Ściąć jej głowę!

Mitsuki: *z radością niesie siekierę* Z przyjemnością *obłąkany wzrok i przytrzymuje Alice jedną ręką*

Alice: *wyrywa się* Porąbało?! Kto cię w ogóle zatrudnił do tej roli?! ;-;

Autorka: *wertuje scenariusz* Nie ja....Alter!

Mitsuki: *nie słucha tylko goni Benkeia* Chodź tu! *chichot i zamach siekierą*

Autorka: *wyjmuje spod krzesła strzałki uspokajające i specjalną tubę do strzelania*

Jenny: Chować się! *wskakuje na drzewo*

Autorka: *dmucha*

Tsubasa: *pada uśpiony na podłogę ze strzałką wbitą w kark*

Autorka: Szlak....

*wrzask Benekia, po czym widać błysk siekiery w oddali*

Autorka: Patrick idź tam się nimi zajmij!

Patrick: Zawsze ja...

Autorka: *pokazuje na laptop*

Patrick: No idę przecież!

            W końcu przyszedł ten wielki dzień. Na widowni gromadziły sie już wszystkie drużyny, legendarni, pracownicy WBBA i znajomi oraz bliscy naszej wesołej ekipy. Jednym słowem: tłum. Yuka wędrowała do swojej budki suflera, Kimiko czyniła ostatnie poprawki w charakteryzacji, aktorzy powtarzali rolę. Sama Autorka usadowiła się wygodnie w jednej z loży honorowych. Gdy stwierdziła, że wyjście ewakuacyjne jest blisko, odetchnęła swobodnie i zaczęła czekać na rozpoczęcie.

- Może nie będzie tak źle....

Półtorej godziny później

Po przedstawieniu Autorka tuż przed oficjalnym zakończeniem, chyłkiem wymknęła się na korytarz i markerem na plakacie reklamującym przedstawienie dopisała: parodia.

- Może nie ogarną. – mruknęła i szybko wróciła do sali teatralnej.

Dlaczego tak napisała? Powodów było wiele....

1.      Kapelusznik miał wyciągnąć z kapelusza myszkę...Cóż zamiast niej wyciągnął gołębia. Agresywnego na dodatek. Ptak zaczął dziobać Izumiego po twarzy. Nasz dzielny chłopak rzucił gołębia o drzewo, otrzepał się z piór i wrócił do dialogu. Wybrnął z klasą można by powiedzieć. Raczej chciałoby się powiedzieć. Gołąb jednak dostał ataku dzikiej furii i pazurami rzucił się na Kapelusznika. Wtedy miarka się przebrała i Izumi trzasnął ptaka pięścią. Gołąb efektownie rozbił się o scenę. Koniec? Gdzie tam! Gołąb zasyczał! Tak, zasyczał jak wąż! I zaczął dziobać dekoracje. Wkroczyła ekipa 4 mioteł i wymiotła potwora.

2.      Podczas sceny podwieczorku Marcowy Zając (Masamune xD) zamachnął się dzbankiem z herbatą i oblał 3 rzędy za co dostał butem w czerep. Przypadek chciał, by dostał w to miejsce gdzie wcześniej Autorka nabiła mu guza. Poleciała taka wiązanka przekleństw, której nie powstydził by się sam budowlaniec i Masamune padł jak długi na podłogę. Izumi żeby uratować sytuację powiedział:

- Właśnie dlatego, droga Alice, nie pij tej herbaty. Jak sama widzisz słabo to ona nie jest. No chyba, że chcesz być na haju i przyłączyć sie do zająca. Jak tak, to proszę bardzo!

3.      Na początku rozmowy z Gąsienicą, Ryuga zakrztusił się dymem i zleciał z grzybka. Gdy wstał jego czułki wisiały na prawym uchu, nos był wygięty pod dziwacznym kątem, a cały strój był powyginany jakby przeszło przez niego stado słoni. Wtedy Ryuga stwierdził: ,,Mam to w dupie, kończę z tym cholernym przedstawieniem!” Po czym nastąpił dialog.

Alice: Gdzie pan idzie? Proszę mi pomóc!

Ryuga: Czy ja ci wyglądam na wróżkę?! Nie?! To super!

Alice: Ale...*szeptem* Ryuuuga!

Ryuga: Powiem krótko: Idź do kota z Cheshire i jego się pytaj! Może będzie na haju, więc nic nie obiecuję, ale powinien ci pomóc. A teraz spadaj!

Alice: Pana nos...

Ryuga: Takie są konsekwencje ćpania! *robi Drago dziurę w ścianie i wychodzi*

Autorka: *dostaje załamania*

4.      W połowie rozmowy Jenny z Alice laptop opętany włączył się i na całą salę było słychać: ,,NALEŚNIKI?!!!”

5.      Kiedy Kyoya został zgaszony przez Haru, Jenny pojawiła się na jednym z drzew i powiedziała (zgodnie ze scenariuszem)

- Widzę, że nasz król dalej siedzi pod pantoflem królowej Kier. – Złośliwy uśmiech. – Biedny głupiec.

Jednak Tategami zapomniał, że to była jej rola i warknął.

- Morda w kubeł, kocico, bo nie ręczę za siebie!

- Jak chcesz mi grozić, to najpierw zdejmij tą złotą obroże z czoła. – Jenny wskazała na koronę, zachichotała i zniknęła.

- WRACAJ TU, ZARAZO! – domyślacie się pewnie kto wrzasnął xD

6.      Podczas sceny, gdy Haru każe ściąć głowę Alice, na scenę wbiegła Alter z sierpem i zamachnęła się na Kyoyę i Yuu

- Mam was, ludzkie śmieci!

Harumi nie wiedząc co robić, sprzedała jej kopniaka i strzeliła kilka razy z pistoletu ukrytego w berle. Alter przeklęła i rozpłynęła się w powietrzu.

7.      Na samym początku do Sali wpadli poobijani tajniacy, ale Patrick i Kaito szybko się ich pozbyli. W każdym razie ciii to nie byliśmy my.

Ku zdumieniu Autorki i Ekipy sztuka została nagrodzona gromkimi brawami. Wiele osób krzyczało: bis! Bis! Ale wiecie co? Wszyscy zgodnie stwierdzili, że nigdy więcej!

~Koniec~

 Występowali: 

Alice jako Alice

Izumi jako Szalony Kapelusznik

Jenny jako Kot z Cheshire

Ryuga jako Gąsienica

Harumi jako Królowa Kier

Kyoya jako Król Kier

Masamune jako Marcowy Zając

Angel jako Autorka 

Pomoc:

Dekoracje i sufler: Yuka

Charakteryzacja i kostiumy: Kimiko

Sprzątanie i usuwanie pewnych tajniaków: Hikaru, Patrick, Kaito, Ryo

 Dziękujemy za uwagę ^^